Kaixo lagunok!

Nere lehen garaipena lortu eta gero, lider bezela ekin diot azken etapari. Suitzako txapeldun Martin Elmingerren denbora berdinean nengoen, eta 16. kilometroan bonifikazio segunduak zeuden esprint berezi bat geneukan.

Lidertza mantentzea zaila izango zela ikusirik, Elmingerren talderari , hau da Ag2r ri bi taldeen artean lasterketa kontrolatzea proposatu diogu, lenengoan esprinean beraiek ez bazuten bonifikatzen. Baina bonifikazio segunduak hartu ditu Elmingerrek, eta berak hartu du lidertza.

Hortik aurrera, maillota nik neraman arren, bera zen lasterketako liderra, eta eguneko ihesaldia bera botatzeko ardura bere taldeari utzi diogu.

Guk Txetxu sartu dugu ihesaldian, baina eroriko bat izan du eta harrapatu egin dugu.

Ag2r-k ezin izan du lasterketa kontrolatu eta 45 km faltan ihesaldiak 3 minutu eta 50 seg zituen. Beraiek lasterketa kontrolatzen indarrak xahutzen bazituzten, gure asmoa, Elminger bakarrik egonda , txandan txandan Haimar eta ni erasoka hastea zen, eta bietako batek segundu batzuk helmugan sartu ezkero berriz ere lidertzaren maillota gure talderaekartzea ze. Baina ihesaldia bera bota ezin zutela ikusita, saihetseko haizea baliatuz " abaniko" bat egin dugu, eta oso multzo txiki bat geratu gara aurrean. Gure taldeko 5 hasieran eta 3 geroxeago geunden. Ihesaldia harrapatzea ez geneukan erreza, eta helmugatik gertu igoera oso gogor bat zegoela kontutan hartuta, Haimarrek eta biok hitzegin, eta ni tiran jartzea erabaki dugu. Azken igoerararte Gefryk eta biok ahal dugun gehien gerturatu dugu gure multzoa ihesaldiari, baina batetik Haimarrek eztu Elminger askatzea lortu, eta bestetik, ihesaldiko gizonek, behar bezain errenta izan dute helmugan sailkapena irabazteko.

Batzuek, agian, triste nagoela pentsatuko duzue, baina behin bonifikazioetan lasterketa galduta, dana ala ezer jokatzera joan gara. Argi dago, podiuma galtzeak pena ematen duela, baina guztiz ados nago taldean egin dugun planteamenduarekin.

Izugarrizko egun politak bizi izan ditut itzuli hontan, eta nere ametsetariko beste bat gauzatu dut.

Orain berriz ere, nere " gregario " lanetara bueltatuko naiz, baina izan seguru, berriz ere beste aukeraren bat agertzen bada, aprobetxatzen saiatuko naizela.

Besterik gabe, nire garaipenarekin poztu zareten guztioi, eskerrik beroenak eta beste bat arte.

Markel

Hola amigos!

Kaixo lagunok!

Pirineotan azken egonalditxoa egin eta gero, Plouay ko klasikora joateko ordua iritsi zitzaigun. "Oporrak" bukatzen ziren pena horrekin, irten ginen Haimar eta biok lasterketara, baina ongi zauden sentsazio horrek, lasterketara ere gogoz joatea eragiten dizu.

Plouay-ra iritsi eta lehenengo gauza, nere kuadrillako lagun bat eta bere neska ikustea izan zen. Izugarrizko poza eman zidan , beraiek irteerara gerturatzea, eta euren oporretan, egin zuten esfortzua asko estimatzen dela onartu behar dut.

Lasterketari dagokionez, helburua Haimarrekin bukaerako erasoetan egotea zen. Nere lana beraren ondoan ahalik eta denbora luzeenean egotea zen. Irteerako ihesaldian Rovny sartu genuen, eta horrek lasaitasun pixka bat eman zigun.

Azken 3 bueltetan erritmoa azkartzen gindoazen, eta ihesaldia harrapatzera gindoazela, lasterketako gizon indartsuenal mugitu ziren, eta tartean zen Haimar. Atzeko multzoan, azken buelta ematera gindoazela, taldetik neu bakarrik geratzen nintzen, eta Haimarren taldea segundu batzuekin zioala jakinik, atzean erasoetan egotea nahi nuen. Baina zegoen tentsioak eta pelotoiak zeukan abiadurak neure helburua betetzea ezinezkoa bihurtu zuen.

Eta tentsio horrek berak sortu zituen azken kilometroetako erorketa batzuk, eta azken 7 kilometroetan sartuta ginela, erorketa batek gure multzoa bitan zatitu zuen. Erorketa libratu nuen arren, ezin izan genuen berriz ere aurreko multzoa harrapatu, eta gainera Haimar azken kilometrotan harrapatu zuten.

Erori ez izanaren zorte ona kontutan hartu arren, piska bat triste gelditu nintzen aurrean sartu ez izanagatik. Hala ere, aurreko astean egindako lan ona berriro egiteko asmoarekin hasiko dugu datorren Potou Charentes. Erlojupekoan jarrita dauzkat neure esperantza txikiak, eta ia behingoz gauzak ondo irtetzen zaizkida.

Besterik gabe, beste bat arte.

Markel

Kaixo guztioi!
Tour de L´ain hontako atariko eta gero, kriston kastañazoa jota , oso pozik nagoelako idazten dut zutabe hau.

Pirineotan gogor entrenatu dugu, eta sensatzio oso onekin gebiltzan. Gaur erlujupekoa topera egin, eta etaparen lehian ibiltzea neukan helburu, eta gero Haimarri sailkapena irabazten laguntzea.
Baina betiko zorte txarrari jarraituz, sentsazio oso onekin berotzen nebilela, kurba baten aurreko tubularra irten, eta kriston zartatekoa hartu dut. Ez dut izugarrizko mina hartu, baina oso teknikoa zen erlojupeko batean, konfidantza gutxikin ibili naiz, eta emaitza ez da izan espero nuena.

Baina, hau dena gertatu arren, oso pozik nago. Ta zergatik? Ba nik ez dudan irabazi arren, 249 gelan dagoelako maillot horia. Haimarrek, pirineotan horrenbeste torturatu nauen horrek, "manejau" du atarikoa, eta bera da lasterketa irabazteko hautagai nagusia.

Aste hontan, buru-belarri daukadan indar guztia xahutu arte, bere mesedetan lan egin, eta larubatean, geure lagunekin, garaipena lortuz gero, neure izango balitza bezela ospatuko dut.
Azken garaipenetik 10 urte itxoin behar izan ditu berak, ia neri lehenxeago etortzen zaidan!

Aio eta laster arte

Kaixo guztioi!

Aspaldiko! Bai, seguraski askok pentsatu duzue, total nagituta nagoela, baina orain azalduko ditudan arrazoiengatik ez dut nere blogean idatzi. Biciciclismon eta Garan, zutabeak idazten egon naiz, eta ez buruak ideia berrientzako, ezta denborak ez du gehiagorako eman.

Dauphine, porru eginda bukatu eta gero, atseden hartu, eta aste eta erdi entrenatu eta gero joan nintzen Austriako itzulira. Forman jartzea neukan helburu, baina mendiko etapan ihesaldi onean sartu nintzen beste 11 kiderekin batera. Goraka, 4 bakarrik geratu ginean aurrean, eta gero , helmugara bidean, taldetxo batek irentsi zigun, eta gure aukera apurrak pikutara joan ziren.

Eerlojupekora nahikoa nekatuta iritsi nintzen, baina ibilbidea neretzat aproposa zela ikusirik, 100% ematera irten nintzen, eta 5. izan nintzen etapan.

Austriako itzuliak emandako puntotxoa baliatuz, 15 egun egin nituen pirioneotan, Haimarrekin entrenatzen. Donostian maila onean egotea zen gure helburua, eta gogor entrenatu genuen hortarako.

Neri dagokidanean, oso ongi sentitu nintzen. Lehen igoeran, 60 bat lagun pasako ginen Jaizkibelen eta nahikoa gustora igo nuen. Aurreko taldean Levy, Haimar eta ni geundenez, Arkalera bidera egon ziren ihesalditan sartzen saiatu nintzen. Arkalle topera igo, eta azken 100km bat bidoi bakarrarekin egin ditudala konturatzen naiz. Lezora bidean: alarma gorria! Sekula ez dut arazorik izan, eta kalanbreak hasten zaizkit." Bolak "igotzen, deshidratatuta nagoela sumatzen dut. Jaizkibel hasteko pare bat kilometro falta dira, eta ahal dudan moduan, eserita igozen dut. Zutik jarri ezkero, "bolak" igotzen zaizkit, eta noan taldetxoan hala nola bukatzen dut lasterketa.

Pena izan zen, baina formaz ondo nagoela ikusi nuen, eta bai Tour De l´Ain eta Poutou Charenteserako nahiko animatuta eta baikor nago.

Ia berri onekin bueltatzen naizen!

Ondo pasa oporrak eta goza ezazue merezitako atsedenaz.

Besarkada bero bat

Markel